Grupo Esperantista de Trondheim, 100-jara jubileo

Parolado de la prezidanto dum la jubilea festeno la 16an de junio 2007
Tale ved leiaren under festmiddagen 16. juni 2007.

Grupo Esperantista de Trondheim festis sian 100-jariĝon en 2007, kaj tiuokaze invitis Norvegan Esperantistan Ligon okazigi sian Landan Kongreson en Trondheim. Dum la jubilea festeno la 16an de junio la prezidato de GET, Kjell Heggvold Ullestad, devus doni paroladon, sed li forestis. Anstataŭe ni registris lian paroladon anticipe, kaj spektigis ĝin dum la festeno.		Trondheim esperantoklubb (GET) feira 100-årsjubileet sitt i 2007, og i dette høvet vart Norsk Esperanto-Forbund invitert til å avhalda landsmøtet sitt i Trondheim. Under jubileusmiddagen den 16. juni skulle leiaren i GET, Kjell Heggvold Ullestad, ha halde ein tale, men han var bortreist. I staden tok me talen opp på video i førevegen og spelte av under festmiddagen.
Por spekti la paroladon vi bezonas QuickTime. La vidaĵo estas kodita per H.264, la sono per AAC, kaj la tuto troviĝas en MPEG4-ujo.		For å sjå talen treng du QuickTime. Videoen er koda i H.264, lyden i AAC, og det heile ligg ein MPEG4-konteinar.
Klaku la bildon por spekti. La grandeco de la dosiero estas 11,5 MB. La filmo daŭras 10 minutojn kaj 48 sekundojn.		Klikk på biletet for å sjå videoen. Fila er 11,5 MB stor, og filmen varer i 10 minutt og 48 sekund.
Video: Jardar Eggesbø Abrahamsen © 2007
Karaj festantoj! Mi envias vin! Vi ĉi-vespere festas la 100-jariĝon de Grupo Esperantista, bele vestitaj kun bonaj manĝaĵo, trinkaĵoj, muziko kaj babilado, dum mi sidas en malgranda aŭto ie en la senfinaj, tedaj, svedaj arbaroj. Sendube mi nun preferus esti kun vi.		Kjære festdeltakarar! Eg er misunneleg! I kveld feirar de Grupo Esperantista sin 100-årsdag, fint kledde og med god mat, drikke, musikk og prat, medan eg sit i ein liten bil ein eller annan stad i dei endelause, kjedelege, svenske skogane. Eg ville utan tvil heller ha vore med dykk.
Mia foresto fundas en planoj faritaj antaŭ la datigo de la jubilea festo kaj mia elekto kiel prezidanto de Grupo Esperantista, kaj pro tio mi iomete hezitis akcepti tiun postenon kiam ghi oferighis al mi en februaro. Sed nur iomete. Ĉar esti prezidanto de Grupo Esperantista estas tamen kaj honoro kaj defio, precipe kiam ĝi eniras sian 101an jaron.		Fråværet mitt skuldast planar som blei lagde før jubileumsfesten blei tidfest, og før eg blei vald til leiar av Grupo Esperantista, og derfor nølte eg litt då eg blei spurd om å ta over leiarvervet i februar. Men berre litt. For å vera leiar i Grupo Esperantista er trass alt både ei ære og ei utfordring, særleg når me går inn i det 101. året.
Mi antaŭe prezidis renaskigatajn Esperantoorganizojn, en kiuj ni devis krei tradiciojn. En Grupo Esperantista ĉefa defio estas konservi kaj daŭrigi la longajn kaj fortajn tradiciojn. Bedaurinde ni scias malmulte pri la unuaj jaroj de nia klubo, sed ekde 1931 ni povas sekvi ĝian ĉiutagan vivon kaj la evoluon de la tradicioj. La plej grava tradicio estas kompreneble la du-semajnaj kunvenoj. Aliaj ekzemploj estas la Zamenhofa festo – pro kiuj homoj nun eĉ pilgrimas de Oslo – kaj la iom pli nova Ĝardena festo, kiun vi mem spertis hieraŭ. Tiuj tradicioj donas al la klubo kaj vivon kaj animon, kaj ili bone ligas la norvegan kaj la Esperantan kulturojn.		Eg har tidlegare vore leiar i esperantoorganisasjonar som me har blåst nytt liv i, og dermed måtte laga nye tradisjonar i. I Grupo Esperantista er det ei hovudutfordring å ta vare på og vidareføra dei lange og sterke tradisjonane. Dessverre veit me lite om dei fyrste åra til klubben vår, men frå 1931 kan me fylgja klubblivet dag for dag og sjå korleis tradisjonane utvikla seg. Den viktigste tradisjonen er møta annakvar veke. Andre døme er Zamenhof-festen – som folk no valfartar til frå Oslo – og den noko yngre hagefesten, som de sjølve fekk oppleva i går. Desse tradisjonane gir klubben liv og sjel, og dei knyter saman norsk kultur og esperantokultur.
Kaj ni ne forgesu la gravan rolon, kiun ludas Grupo Esperantista en la kultura vivo de Trondheim. Sen nia klubo Trondheim estus ja nur... nur... Nu, bone – ni estu honestaj: Apenaŭ iu ajn konscias pri nia ekzisto. Des pli impone, laŭ mi, ke ni povas hodiaŭ festi la 100-jariĝon. Estis epokoj kiam nia ŝipo preskaŭ sinkis, sed ĉiam estis necedemaj fervoruloj kiuj refuzis rezigni. Johan Løvli pacience eltenis en la unuaj, malfacilaj jaroj. Nils Utne estis la ponto inter la gajaj 50aj jaroj kaj la moderna epoko, kaj dank’ al Torstein [Kvakland] GET denove kreskis en la 80aj jaroj. Multaj pliaj kompreneble ankaŭ meritus mencion pro ilia fervoro por Grupo Esperantista, sed mi promesis ne paroli tro longe, kaj tial ili restu ne menciitaj kaj neforgesitaj.		Og me må ikkje gløyma den viktige rolla Grupo Esperantista speler i kulturlivet i Trondheim. Utan klubben vår ville jo Trondheim berre ha vore ein… ein… Ja vel, då – la oss vera ærlege: Berre eit lite fåtal kjenner til oss. Desto meir imponerande er det, synest eg, at me kan feira 100-årsjubileet i dag. Det har vore tider då skipet vårt mest sokk, men det har alltid vore nokre stivnakka idealistar som ikkje ville gi opp. Johan Løvli heldt tålmodig ut dei fyrste, vanskelege åra. Nils Utne var bindeleddet mellom dei glade 50-åra og dei moderne tidene, og takk vere Torstein [Kvakland] fekk GET ny vekst på 80-talet. Mange andre fortener sjølvsagt også å bli nemnde for innsatsen dei har gjort for Grupo Esperantista, men eg har lova å ikkje snakka for lenge, så derfor: Ingen nemnt og ingen gløymt.
Hodiaŭ la tasko de la prezidanto de Grupo Esperantista estas multe pli facila. La klubo havas 25 membrojn, el kiuj duono estas aktivaj en la vera signifo de la vorto. Estas vera diligenta kolegaro, en kiu ĉiuj kontribuas laŭ povo per kunvenaj programo kaj gastigado, standoj, kurslecionoj, vortara laboro kaj tiel plu. Por ĉiu farenda tasko estas ĉiam almenaŭ unu kiu pretas oferti sian energion, kaj eĉ pli grave: ne estas ĉiam la sama persono! Kompetenco estas alia ŝlosilvorto. En GET ni havas profesian kompetencon pri i.a. tekniko, lingvoj, instruado, komerco, grafiko kaj ĵurnalismo, kaj la koncernaj homoj senhezite permesas al GET profiti de tiu kompetenco por pluevolui. Tiu abundo de helpemo kaj diversaj kompetencoj estas grava kialoj de la reputacio, kiun Grupo Esperantista ĝuas kiel bone funkcianta klubo, kiu sukcesas kombini tradiciojn kun modernigo.		I dag er jobben til leiaren i Grupo Esperantista mykje enklare. Klubben har 25 medlemmer, og omlag halvparten er aktive i den bokstavlege tydinga av ordet. Det er eit flittig kollegium, der alle bidreg etter evne med vertskap og program for møte, på stand, med ordbokarbeid, som kursleiarar og så bortetter. Kvar gong ei oppgåve må løysast, dukkar det opp minst éin som tilbyr energien sin, og endå viktigare: Det er ikkje alltid den same personen! Kompetanse er eit anna stikkord. I GET har me profesjonell kompetanse innan m.a. teknikk, språk, undervisning, handel, grafikk og journalistikk, og dei respektive personane nøler ikkje med å la GET nyta godt av desse erfaringane for å utvikla seg vidare. All denne kompetansen og viljen til å hjelpa er viktige grunnar til at Grupo Esperantista har fått eit rykte som ein velfungerande klubb, der ein greier å kombinera tradisjonar med modernisering.
En la lasta jaro Grupo Esperantista ankaŭ sukcesis modernigi sian membraron. Kvankam la klubanoj estas gajaj kaj bone amuzas sin dum la klubaj kunvenoj, tio ne haltigas la aĝiĝon, kaj nia meza aĝo kreskas per po 1 por ĉiu jaro. Sendube ni komencis iom nervoziĝi kiam Judith estis la sola membro de NJET – nia junulara sekcio, fondita okaze de junulara aranĝo en 2000. [NJET = Norvega Junularo Esperantista, Trondheim.] Nun ĝi havas almenaŭ 5 membrojn, kaj nenio estas pli agrabla ol granda kaj forta NJET. Mi kiel prezidanto tre ĝojas ke GET juniĝas en sia 101a jaro. Des pli optimisma mi estas ĉar la junuloj estas aktivaj. Aparte menciindas Egil Krystad, kiu ne nur varbis la tutan parencaron por komencanta kurso, sed kiu poste ankaŭ senhezite transprenis la instruadon.		Det siste året har Grupo Esperantista også klart å modernisera medlemsmassen sin. Sjølv om medlemmane er glade og kosar seg på klubbmøta, er det dessverre ikkje nok til å stoppa aldringa, og gjennomsnittsalderen stig med 1 kvart år. Visst begynte me å bli nervøse då Judith var den einaste medlemmen av NJET – ungdomsseksjonen vår som blei stifta i samband med eit NJE-treff i 2000. [NJE = Norvega Junularo Esperantista, Norsk esperanto-ungdom.] No er det minst fem medlemmer, og ingenting er betre enn eit stort og sterkt NJET. Som leiar gler eg meg over at GET blir yngre i sitt 101. år. Desto større er optimismen sidan ungdommane er aktive. Eg vil særleg trekkja fram Egil, som ikkje berre fekk med seg heile slekta på begynnarkurs, men som også tok over undervisinga utan å nøla eit sekund.
Tiu alfluo de junuloj igis nin pli bunta kolegaro. La aktiva parto de Grupo Esperantista estas dekduo da tre diversaj homoj. La interesoj varias de klasika muziko al futbalstatistiko. Estas konvinkitaj Mac-uzantoj kaj ne-konvinkeblaj Windows-uzantoj. Kaj la aĝo varias de ĉ. 20 jaroj al 76 jaroj kaj 86 tagoj. Kaj la etoso inter tiuj malsamaj homoj povas nur esti priskribita per unu vorto: agrabla, amika, amuza, respektoplena, konsiderema kaj inspira.		Tilstrøyminga av ungdom har gjort kollegiet endå meir fargerikt. Den aktive delen av Grupo Esperantista er eit dusin svært ulike personar. Interessene spenner frå klassisk musikk til fotballstatistikk. Det er overtydde Mac-brukarar og Windows-brukarar som aldri blir overtydde. Og alderen varierer frå omlag 20 år til 76 år og 86 dagar. Likevel kan stemninga mellom desse ulike menneska berre skildrast med eitt ord: hyggjeleg, venskapeleg, morsom, respektfull, omsynsfull og inspirerande.
Mia fianĉino iam diris post Zamenhofa festo: «Estas ĉiam agrable esti en viaj kunvenoj, ĉar vi tiom alkutimiĝis unu al la alia.» Kaj mi ofte mem pensis pri tio, ke ni estas kvazaŭ malgranda familio. Post centoj da kunvenoj ni adaptiĝis unu al la alia, kio ebligas por ĉiu ripozi kaj esti si mem en nia rondo. Certe, ni kelkfoje moketas aŭ vigle diskutas, sed la reciprokaj respekto kaj amikeco restas samaj. Oni povas ilustri la rilaton inter la membroj per tio, ke la klubanoj abundis kaj en la nupto de Jardar kaj Judith, kaj en la 49+1-jara jubileo de Christian, kaj se mi havus similan feston, vi abundus ankaŭ en ĝi.		Truloveden min sa ein gong etter ein Zamenhof-fest: «Det er alltid hyggjeleg å vera med på treffa dykkar, for de er så vande med kvarandre.» Og eg har ofte tenkt på dette, at me er som ein liten familie. Etter fleire hundre møte er me blitt samkjørte, noko som gjer at alle kan slappa av og vera seg sjølv når me er saman. Ja visst ertar me kvarandre og diskuterer heftig av og til, med den gjensidige respekten og venskapen blir ikkje påverka. Som ein illustrasjon på forholdet mellom medlemmene vil eg nemna at det var klubbmedlemmer i hopetal både i bryllaupet til Jardar og Judith og i 49+1-årsdagen til Christian, og om eg skulle ha ein liknande fest, ville de vore der i hopetal òg.
Per tiuj vortoj mi finas mian saluton okaze de la 100-jariĝo de Grupo Esperantista en la espero ke ni sukcesos dum multaj jaroj ankoraŭ spiti la obstaklojn kaj progresi en la sama etoso, kiun ni havas hodiaŭ.		Med desse orda avsluttar eg helsinga mi til 100-årsmarkeringa for Grupo Esperantista i håp om at me greier å trassa alle hindringar og fortsetja i same ande i mange år framover.
Mi gratulas al ni kaj dankas pro via atento.		Eg gratulerer oss og takkar for merksemda.